-"Anneciğim korkuyorum."
-"Neden korkuyorsun ki? Bak ben hiç korkuyor muyum?
Çocuğu avutmak mı amacımız? Yoksa söylediğimiz söze önce kendimizi inandırmaya çalışmak mı?
Bizim hiç korkularımız, kaygılarımız yok mu? Yetişkinler de korkmaz mı aslında? Peki ya çocukken... Çocukken korkularımız yok muydu? Vardı elbette.
Çocukları anlamak için, hayata onların gözünden bakmak gerekir. Veya kendi çocukluğumuzu hatırlamak. Çocukların da korkuları vardır; yetişkinlerin de. Sadece farklılık gösterir.
Çocuklarda Korkunun Nedenleri:
- Çocuk bazen bir hayvandan korkar. Çünkü onun tepkilerini önceden pek kestiremez. (Anlamlandıramadığı davranıştan korkmak)
- Çocuk bazen kuvvetli bir sesten korkar. Sesin nereden geldiği, o aletin, nasıl böyle sesler çıkardığı, veya neden böylesi ürkütücü bir ses çıkardığı konusunda bir fikri yoktur. (Anlamlandıramadığı nesneden korkmak.)
- Bazen bir gölgeden korkar çocuk. Hatta belki kendi gölgesinden bile. O bir gölgedir ve hareketleri vardır. Gölge, bir anne gibi, bir baba gibi güvenilir değildir. (Anlamlandıramadığı görüntülerden korkmak.)
- Bazı çizgi film veya oyun karakterlerinden korkar çocuk. Çünkü o karakter, istediği anda, istediği yerde var olabilir ve istediği her şeyi yapabilir.Hem de ulaşılmaz güçtedir. Saldırır ve yok eder. Televizyondaki, bilgisayardaki kurguları anlamayan çocuğun, "bu kahraman ya bana da bir şey yaparsa..!" korkusu taşıması normal değil mi? (Anlamlandıramadığı güçten korkmak.)
- Dayaktan, şiddetten, azarlanmaktan korkar çocuk. (Dayak sözcüğünü burada kullanmak istemezdim. Ama kullanmak zorunda olduğumu düşünüyorum. Bu durumu yaşayan çocuk sayısı pek de az değil. Her ne kadar yakıştıramasam da, çocuk ve dayak sözcükleri, şu anda aynı paragrafta.)
2 metre 20 cm uzunluğunda, sizden daha yapılı, güçlü bir birey tarafından azarlandığınızı veya şiddete maruz kaldığınızı düşünün.
Şimdi 175 cm' yi bir yana bırakın. 1 metre boyundaki o cılız, savunmasız yavrunun yerine koyun kendinizi. Şimdi bakın o azarlayan ve şiddet uygulayan yetişkine. Ne görüyorsunuz?
Çok kötü bir oranlama; çok kötü bir istatistik.
Bu manzarayla yalnızca 1 kere karşılaşması bile yeter çocuğun korku duyması için. Korkmasın da ne yapsın çocuk? Bunlar çocuklarda korkunun nedenleri için, sadece birkaç örnek. Peki ya çocuklarda korkuyu yenmek için neler yapılabilir? Çocuklarda korkuyu yenmek zor mudur?
Çocuklarda korkuyu yenmek:
- Öncelikle çocuğun gözünden bakmak gerek dünyaya. Bizim gördüğümüz şeylerin, onların dünyasındaki görüntüsü nasıl?
- Hayatımızda defalarca duyduğumuz, belki de hala duyduğumuz zaman ürperdiğimiz bir sesten; o sesle yeni tanışan ve anlayamayan çocuğun korkması normal değil mi? Ona o sesi açıklamak gerek. Görünmeyen bir ses ise, mümkünse göstermek gerek. Helikopteri, uçağı göstererek, güçlü motorlarını bu şekilde çalıştırdığını anlatabiliriz. Mutfakta çalışan bir robotun sesiyse korkulan ses; çalıştırmadan önce çocuğu bilgilendirebilir, birlikte çalıştırabiliriz. Ben, patatesleri kızgın yağa atarken çıkan sesten oğlumun korktuğunu fark edince, patatesleri yağa atmadan önce oğlumu uyarıp, birazdan ses çıkacağını söyledim. Çok faydası oldu. Çocuk anlamadığı şeylerden korkar.
- Hayvan korkusunu yenmesi için ona küçük, evde bakılabilecek (ama kesinlikle sorumluluğu alınabilecek) bir hayvan alıp beslemek; o hayvanın rutin hareketlerinin kendi doğasından kaynaklandığını anlamasını, gözlemlemesini sağlamak çözüm olabilir.
- Televizyondaki, oyunlardaki karakterleri çocuklara izah etmek gerçekten zor. Bu yüzden mutlaka çocuğun yaşına uygun film ve oyunlar konusunda ısrarcı olmalıyız. Çocuklara uygun film ve oyunlar var. Yeter ki biz isteyelim. O zaman çocuğu iyi tercihlere yönlendirebiliriz. Biraz zaman alabilir. Ama mutlaka olacaktır.
- Müziğin, ritmin, notanın çocuklarda korkuyu yenmek ve kötü alışkanlıklardan uzaklaşmak konusunda çok yardımcı olacağını düşünüyorum. Ritim, çocuğu sakinleştirir, huzur verir.
- Çocuklarda korkuyu yenmek konusunda, yazması en zor konudayız şimdi: Şiddet. Şiddet görmüş çocuğa nasıl yaklaşmalıyız? Onun dünyasını tekrar nasıl yeşertmeliyiz? SEVGİ. Sevginin sıcaklığı en iyi ilaç. Korkan çocuğa açılacak bir kucak, sevgi ve sabır, tüm sorunların üstesinden gelecektir.
Yazar Hakkında: Merhabalar. Adım Nahide Zereyak. En Nefis Tariflerim Blogun sahibesi ve yazarıyım. İşletme fakültesi mezunuyum. Adana'da yaşıyorum. 3 çocuğumun annesi ve mutfağımızın aşçısıyım. Mutfağımda pişenleri okuyucularımla da paylaşmak benim hobim. Yanı sıra hayata dair pek çok konuda sizlerle birlikte olmak için Sosyal Medya Kafe'deyim...
"Çocuklarda Korkuyu Yenmek" makalemi beğendiyseniz,aşağıdaki sosyal ağ butonları sayesinde paylaşabilirsiniz.
💕⃕
Aslında çözüm empatiden geçiyor öyle değil mi? Ebeveynler olarak çok eksiğimiz var çok.
YanıtlaSilBilgilendirme için teşekkürler.
Sevgiler
Kesinlikle çocuğu anlamaya çalışmak, onun gözünden bakmak gerek.. Onlar yetişkin değil ki.. Veya biz yetişkin olarak doğmadık da diyebiliriz..:) Sevgiler..:)
SilGüzel bir yazı olmuş bilgilendirme için teşekkürler ben bu yaşıma geldim hala korkularım var karanlıktan korkuyorum mesela ama bir türlü yenemiyorum
YanıtlaSilBizim de korkularımız var yenemediğimiz.. Yetişkin halimizle.. Peki çocuk nasıl baş edecek ki korkularıyla tek başına..
SilAnlamak gerek o küçük yürekleri..:)
Harika bir yazı olmuş.Kaleminize sağlık :)
YanıtlaSilÇocuklarımız üzerinde empati yeteğimizi sıklıkla kullanmamız gerekir ve bolca sevgi ;)
Sevginin gücüne çok inanıyorum. Şımarır diye çocuğa sevgi göstermeyenler de var. Sevgi şımartmaz.. Sevgi her derde devadır..:)
SilÇocuğu sevmek, ilgi şefkat göstermek, onu anlamaya çalışmak, çocuk yetiştirmeyi de kolaylaştırır.:)
Çocuk yetiştiren bir anne olarak bu yazı çok ilgimi çekti. Bilgiler için teşekkürler canım
YanıtlaSilİlginizden dolayı ben teşekkür ederim. En değerli varlıklarımız onlar... :) Onlar için en güzelini istemek ve yapmak ( manevi anlamda) ebeveynlik görevini en iyi şekilde yerine getirmektir...:) Sevgiler...:)
SilÇok güzel bir yazı olmuş teşekkürler ;)
YanıtlaSilBeğendiğinize çok sevindim..Ben teşekkür ederim..:) canımız yavrularımızı anlamaya çalışarak, onların yanında olduğumuzu hissettirerek, farkında olmadan onlara dünyaları veriyoruz..:)
SilGüzel bilgiler. Hemde mantıklı anlatımlarıyla. Güzellikler çocukların hayatında daha çok olsun.🌹.
YanıtlaSilYorumunuzla beni çok mutlu ettiniz. Çok teşekkür ederim. :) Onlar zaten her şeyin en güzeline layıklar. (Özellikle manevi olarak.) Bu detayı bugün 2. kez yorumumda vurguluyorum. Çünkü en önemlisi bu ...:)
Silbende bir zamanlar korkardım ama geçti çocuklukta oloabilecek şeyler onlar genelde aileden oluyo :D
YanıtlaSilGeçer elbette... Ama önemli olan kalıcı izler bırakmaması.. Bunun için de her daim çocuğun yanında olmak ve onu anlamak gerekiyor..
SilSevgiler....:)
Çok güzel ve aydınlatıcı yazı olmuş ellerinize sağlık çocuklarımızla konuşurken bile onların boy seviyesine inmemiz gerekiyor ki çocuk sorunlarını ve korkularını bizimle daha rahat paylaşsın bu dünyada çocuk yetiştirmek çok zor Allah tüm ailelerin yardımcısı olsun selamlar bıraktım :))
YanıtlaSilEvet boy seviyelerine inmemiz gerekiyor. Karşılarında bir dev gibi durmamak gerek...:) Gelecek nesillerin her bakımdan daha sağlıklı olmaları için çokça emek sarfetmemiz gerekiyor...:) Sevgiler..:)
Silçocuklar öyle bir dönem mutlaka geçiriyorlar azarlamadan üstüne gitmeden yardımcı olup geçmesini beklemek lazım.. psikolojik bir sorun yoksa mutlaka geçiyor..
YanıtlaSilTabi... Onlar da hayatı tanımak için zamana ihtiyaç duyuyorlar... Bu sırada farklı evrelerden geçiyorlar... Yanlarında olduğumuzu bilmeleri gerekiyor..: Sevgiler.:)
SilEğer kendimiz çözemiyorsak, bir profesyonelden yardım almaktan da çekinmemek lazım bence. Korku doğuştan gelen bir duygu değil, öğrenilen bir duygu, bu yüzden yenmek için bir çok şey yapılabilir. Güzel bir paylaşım olmuş, çok teşekkürler :)
YanıtlaSilKesinlikle biz yardımcı olamıyorsak profesyonel destek almak gerekir. Herşeyi daha karmaşık duruma getirmeden önce..:) Teşekkür ederim. Sevgiler.:)
SilCocuklari bir birey olarak kabul ettigimizde ve onlarla iyi iletisim kurdugumuzda bircok sorunu cozebiliriz.. Onlari anlamaya calismaliyiz..Guzel bir paylasim.. Aydinlatici bilgiler icin tesekkur ederim..
YanıtlaSilBeğenmenize sevindim. Ben teşekkür ederim. :) Onlar bir birey....Biz bunu bilip böyle yaklaşınca, çocuk da bunu hissediyor zaten. bu sıkı bir güven bağı oluşmasını sağlıyor... Sevgilerimle..:)
SilÇoook teşekkürler :) Çocuklarla ilgili özellikle de deneyimlenmiş postların çok faydası oluyor. Bugünlerde oğlumda da benzer korkular açığa çıktı bu önerilerinizi dikkate alacağım. Sevgiler
YanıtlaSilUmarım bir an geçer korkuları yavrunuzun.. Bu bir süreç, Yaşanacak ve bitecek. Biz yanlarında olursak, bu korkuların kalıcı olmasını önleyebiliriz.:) Sevgiler..:)
SilGüzel bir yazı olmuş özellikle şu boy ayrıntısını iyi ki yazmışsınız ,bir önceki gün arkadaşımdaydım maşallah yeğeni neredeyse 2 mt.:) bebeği sevmek için aldığın da biz de ona takıldık kademe kademe yüksel çocuk garipsemesin diye:) bizim hoş bir konuydu ama kızgınlık anın da boy farkının çocukta farklı bir etkisi olacağına ben de inanıyorum
YanıtlaSil:) Tabi bu güzel bir örnek olmuş. Tatlı bir anı...:) Ama hiddetli bir durumda o boy farkı çocuğun gözünde nasıl bir alır, bir dününün... Hiçbir çocuk zaten böyle bir şeyi asla hak etmiyor..:(
Sil40 yaşına gelmiş ve haaa---laaa sinek harici tüm böceklerden korkan ben; ömrüm boyunca ''birşey yapmaz ki sana'' kelamlarıyla kimine göre avutuldum; kimine göre daha çok korkutuldum,kimine göre dalga geçildim veya aşağlandım...hiçbir zman anlatamadım; anlatamıyacağım sanırım ne kadar çok korktuğumu empati yoksunu insanlara.. bir yere kolay kolay tatile gidemem...ev arıyorsam oda sayısına değil; banyo-mutfak dolaplarının içlerine kıyıya köşeye bakarım...hiçbir bahçeli evin sefasını süremem...çok sevdiğim balkonumda huzurlu olamam... tek sebep empati yoksunu insanlardı sanırım çevremdeki...biri de tutup demedi ki; gel seninle şunu bi konuşalım !!!
YanıtlaSilKorku başladığında olumlu bir yaklaşım her şeyi değiştirebilir. Böcek olayı biraz farklı tabi .:) işin içine biraz tiksinme de karışırsa durum çok fena...:) Ben de çocukken kedi köpek vs hayvanlardan korkardım. ( Durum pek değişmedi:)) aynı yaklaşımlarla ben de karşılaştım. Alay ve özellikle korkutma olayları sıkça yaşanıyor bu durumda. Ama bunun yerine birileri elimi tutup hayvancağızı birlikte sevmeyi önerseydi işler değişebilirdi. zamanla bunu aşmak gittikçe zorlaşıyor. Korku başladığında yenmek gerek.
SilBen şimdi bunu çocukarıma belli etmemeye çalışıyorum hayvanlara yaklaşabiliyorlar. Ben de sözlerimle onları destekliyorum.
Sevgiler...:)
bunu okuyunca bazen çocuklarımızı anlayamadığımızı düşünüyorum ama onlar ne kadar da haklılar değil mi
YanıtlaSilÇok haklılar... Biz de kaygılarımızı , korkularımızı anlatamadığımızda ne kadar kötü hissederiz. Onlar zaten ne yaşadıklarına tam olarak anlam veremezken, dertlerini anlatamazken, bizim onları anlamaya çalışmamız daha etkili olur...
Silsevgiler..:)