Annem ve babam İzmir'de çalıştıklarından dolayı 7 yaşına kadar (yani okula başlayıncaya kadar)çocukluğum rahmetli anneannemin yanında geçti.Ayvalık-Altınova'da anneannemin kocaman bir bahçesi vardı.Bahçe meyve ağaçları ve rengarenk çiçeklerle doluydu.Her sabah anneannemle bahçeyi sular,süpürürdük.Çocukluk arkadaşlarımla çamurdan tencereler,tabaklar yapıp kendi çapımızda evcilik oynardık.Oyuncak kelimesi benim çocukluğumda bir lükstü.Özellikle etten ve saçlı bebekler.Almanya'da yaşayan teyzem gelirken 1 tane saçlı ,etten bebek getirmişti.Onu elimden hiç düşürmezdim.Küçük fotoğraflarımın hepsinde bu bebekle çekilmiş pozlarım var.💃
Rahmetli anneannem ile favori gezmemiz Ayvalık sahili ve Cunda adasıydı.Vapurla Cunda adasına geçer balık ekmek yer ardından gezerdik.Ayvalık sahiline döndüğümüzde ise bir pastane de oturur pasta yer ,limonata içerdik.O zaman yediğim pasta ve balık ekmeğin tadı hala damağımda sanki. 😋 Limonata da ayrı lezzetli gelirdi bana.Anneannem de geçen çocukluğumda aklımda kalan anılarımdan biri de bayram sabahları.Her bayram sabahı yastığımın altında para bulur sevinirdim.Büyük dayım ve anneannem dedemin koyduğunu söylerdi.Dedem yaşamıyordu ,ama dedemin koyduğuna inanırdım.😳
Bir de bayramlarda alınan elbiselerimi ve ayakkabılarımı yatağımın baş ucuna sandalye üzerine koyardım.Sabah olmak bilmezdi heyecandan.😇
Okula başladığımda İzmir'e annemle babamın yanına geldim.Ortama alışmam zor oldu.Okuldan gelir gelmez ödevlerimi yapar sokağa çıkardım.Sokaktan eve dönüşüm akşam ezanını bulurdu.Evlerin kapı önlerine serdiğimiz kilimler ve evden getirdiğimiz tabak,bardak,kaşık ,yiyeceklerle evcilik oynardık.💁🙆
Ortaokul yıllarımda da favorimiz bisiklet kiralayıp mahalle turuna çıkmaktı.O zamanlar bisikletinin olması da bir lükstü.Sonraları eve motosiklet geldi.Babam motor kullanmayı 1 günde bana öğretti.Öğrettiği iyi mi ? oldu yoksa kötü mü ? oldu bilmiyorum ama bu macera en sevdiğim türdendi.Evden her gün motoru kaçırıp geziyordum.(yaşım 12-13) Motorun benzini bittiğinde elimle veya pedallarını çevirerek eve getirdiğim çok günler oldu.😀
Barış Manço'nun 7'den 77'ye programında adam olacak çocuk köşesinde olmayı her zaman hayal etim.Barış Manço'nun çocuklarla çocuk olması çok güzeldi.Mekanı cennet olsun...
Dizi film kuşağında Alf, Bizim ev (fuul house) dizilerini severek izlerdim.
Tabi ki benim ve arkadaşlarımın favori dizisi TRT1 kanalında yayınlanmış olan Meksikalıların dünyaca ünlü çocuk dizisi vardı.Okulda sabahçı isek bu diziyi kaçırmadığımız için sevinirdik.Öğlenci olduğumuz da ise bu dizinin başlarını kaçırdığımız için üzülürdük.Yine hatırladığım tatil günlerinde bu diziyi seyretmek için sokakta isek yere çizgi çizdiğimiz bir yer vardı.Güneş çizginin üzerine geldi ise hemen evlere koşar bu diziyi izlerdik.Çünkü dizi başlamak üzereydi. 😊 O zamanlar televizyonla burun burun olmak onlara daha mı yakın hissettiriyordu bilmiyorum ama hep televizyonu dibinden izlerdim.Bu dizi başladığında benim için dünya dururdu adeta.🙇 Dizinin adı Atlıkarınca idi.Orijinal adı " Corrusel " olan bu diziyi kimler izledi ? hatırlayanlar var mı? merak ediyorum.
Şimdi elimde sihirli bir değnek olsa yeniden çocuk olmak isterdim.Ve güzel geçen çocukluğumun benzer şekilde çocuklarımın da yaşamasını isterdim.Rahmetli annemin,anneannemin ve dedemin de şuan hayatta olmalarını çok isterdim.Onların yokluğu sol yanımda yanan bir alev.Mekanları cennet olsun...
Ben küçükken mimine
+bahce perim +Şirin Kanatlar
+birgül erdogan +hatice yazıcı
+Dilek Dilek +Gulsah Meral +Rakhaef Kefren 'i
ve bu mimi okuyup ,yazmak isteyen herkesi davet ediyorum.💓
Kucak dolusu sevgiler💕
Sibel Ordueri
:)) Mimi okudum. Bahar zamanları gerçekten bizim çocukluğumzda ayrı bir güzeldi. Ben bu mimi yapmıştım. Sevgilerimle. :)
YanıtlaSilBen küçükken yazınızı okudum çok keyifli.Mutlu çocuklardık :)
SilSevgiler :)
Ne güzeldi ağaçlara tırmanmak, çamurdan çanak çömlek yapmak. Bizim çocuklar bilmez bu duyguları. Anlatırım zaman zaman onlara.. Çocukluklarının kıymetini bilmelerini, dolu dolu yaşamalarını çok isterim... Ama şimdi eskilerin tadı yok hiçbir şeyde.
YanıtlaSilBüyüdükçe yaprak dökümü de başlıyor.. Bu da sanırım büyük olmanın dezavantajlarından biri...:(
Bu güzel mim yazısıyla geçmişe gittik, tozlu sayfalardaki anıları ne çok özlemişiz.:)
Alf ve Bizim ev benim de izlediğim filmlerdi. Adam Olacak Çocuk programına katılamadan büyüdüm zaten..:)
Özellikle büyük oğlumu dışarıya çıkıp oynaması için ben zorluyorum.Bizim zamanımızda tam tersiydi.Büyüklerimiz bizi dışarıdan eve getiremiyorlardı. :)
SilYaprak dökümlerimiz de hayatın gerçekleri malesef .Hayat bir şekilde devam ediyor....
80 li, 90'lı yıllar ülkemiz açısından zor yıllardı. Okullarda da eğitim-öğretim açısından da çok sıkıntılar yaşandı. Çocukluk yıllarında bir anneanne, dede ile birlikte olmak ne büyük şanstır. Doğum günlerini unutmayan, torununu gezmelere götüren, bayramları unutmayan bir anneanne. Mutlu bir çocukluk için nasıl da emek harcamışlar, sevgi sunmuşlar...
YanıtlaSilRahmetli anneannem ve büyük dayım ; annem,babam ve abimin yokluğunu hissetmemem için elinden gelen her şeyi yaptı.Sevgilerini her zaman gösterdiler bana.Malesef dedemi hayal mayal hatırlıyorum.Çok küçüktüm vefat ettiğinde.
SilMekanları cennet olsun.Allah razı olsun hepsinden...
ne güzel anlatmışsınız. Özledim ben de o günleri
YanıtlaSilTeşekkür ederim. :) Çocukluğumuzu her geçen gün daha çok özleyeceğiz galiba :O
SilÇok güzel anlatmışınız. Umarım Türkiye ye dönünce bende yazarım. Teşekkürler.
YanıtlaSilHep Sahiller de yaşamınızda ne güzel. Anne anneanne ve dedeye rahmetler.
Okuyup ,yorumladığınız için ben teşekkür ederim.:) Evet sahillerde olmak çok büyük şanstı benim için.
SilBenim yorumum ulaşmamış mı:( uzun uzun yazmıştım niye gitmedi ki:((
YanıtlaSilBu mim çok bir nostalji yarattı. içeriği de harika.
Ama benim çok eskiden aldığım bir karar var mim yazmıyorum blogumda. ilk yıllarım da(2008-2009) çok yaygındı ama masum ve keyifli görünen bazı sorular hiç ummadığım şekilde karşı tarafa ya da bana üzücü geldi o gün den sonra bir daha mim yazmama kararı aldım hatta blogumun bir köşesin de bunu not yazmıştım geçen yıl kaldırdım:)
Umarım bana kırılmazsın
Tüm yazılanları cevapları çok keyifle okuyorum özlenen yıllar sevginin samimiyetin gerçek olduğu yıllar keşke birazı bile günümüze aktarılabilse.
Malesef ilk yorumunuz bana ulaşmamış :( Hatice hanımcım düşüncelerinize ve aldığınız kararlara saygı duyarım.Kırılacak bir durum göremiyorum ben. :)
SilHaklısınız nostalji yaşıyoruz her mim yazısında.Şimdiye kadar yapılan mimlerin en keyiflisi bence ;)
o yıllarda çocuk olmak çok güzeldi herşeyin doğalını yiyerek sokakta oynayarak büyüdük biz çok basit ama keyifliydi :-))
YanıtlaSilSize katılmadan edemiyorum.Her şey öylesine basitti ki ama yine de çok mutluyduk :)
SilAğacın dalından meyve yemek var ya o başka bir lezzetti :)
Ağacın tepesine çıkıp meyveyi dalından yemek, sokaklarda oynamak...İşte şimdiki çocukların en büyük kayıpları....
YanıtlaSilMalesef :( Biraz da büyük şehir de yaşamamızın rolü büyük tabii.Şuan köylerde ve kasabalar da olan çocuklar bu zevki yine yaşıyorlar.
Silgerçekten güzeldi o yıllar ;) mal kıymeti de bilinirdi...
YanıtlaSilÇok güzel yıllar geçirdik.Mal kıymetini çok iyi biliyorduk çünkü yokluk vardı :(
SilNe kadar güzle bir yazı olmuş,okurken bende o yıllar gittim.Benimde elimde bir sihirli değnek olsa ve o yıllara geri dönsem tekrar çocuk olsam.Sevgiler.
YanıtlaSilTeşekkür ederim :) Ahh o sihirli değnek bir gelse elimize :)
SilSevgiler..
Ahhh çocukluğum ahhhhhhhhh yaşlandım galiba bugünlerde 90lar denince bile duygusallaşıyorum :)
YanıtlaSilDaha dur Tuğbacım ben yaşlandığımı kabul edemiyorum :) İnsanın ruhu genç olsun ;)
Sil90li yıllarda çocuk olmak benzersiz biseydir!
YanıtlaSil90'lı yıllar hepimiz için özel anılarla dolu sanırım :)
SilBen de 80 li yılların çocuğu olduğumdan çok benzerlikleri okudum ve eskilere gittim. Alf ne meşhurdu hakkaten:) Çok güzel yerde büyümüşsünüz. o zman hormon yoktu herşey lezzetliydi. Ya niye dünyayı bu hale getirdiler. Yediğimizin tadı tuzu yok artık:(
YanıtlaSilHer ben küçükken mimini okuduğumda ,bunu da yaşamıştım diyorum.Blogger dostları olarak birbirimize yakın yaşlardayız sanırım :)
SilO zaman hormon kelimesi bile yoktu.Herşeyi çabuk tükettiğimiz gibi doğal varlıklarımızı da erken tükettik malesef :( Çok az kişi bir meyve ağacı veya ağaç dikmiştir.Her 1 kişi 1 meyve ağacı veya ağaç dikse ülkemiz nasıl da güzelleşirdi.
Bazı şeyleri hep karşı taraftan bekliyoruz.Aslında herşey kendi elimizde...
Bu çocukluk yazılarına bayılıyorum, sizinkini de zevkle okudum ;))
YanıtlaSilOkuyup ,yorumladığınız ve zaman ayırdığınız için teşekkür ederim :)
SilSizin ki biraz daha eskilerin çocukluğu olsa da insan her türlü eskiyi özlüyor yine... Hele ki gün görmüş insanların yanında büyümek de çok daha ayrı bir özlem katıyor o özleme...
YanıtlaSilBu güzel yazınız için teşekkürler :)
Rica ederim :) Haklısınız insan eski günleri özlüyor her zaman :)
Silgeçmişe çok özlem duyan biri olarak çocukluğuma dönmek istiyorum hem de çok
YanıtlaSilKeşke sihirli bir değneğimiz olsa da geri dönebilsek :)
SilAh ah ben de 90'larda çocuktum. Bizim çocukluğumuz ne kadar güzeldi. Şimdilerde çocuklar kesinlikle bizim yaşadığımız güzelliklerden mahrumlar.
YanıtlaSilMalesef şimdiki çocuklar bir çok şeyden mahrumlar :(
SilHep özlediğimiz (:
YanıtlaSilÖzlemle eski günlere gittik :O
SilAy ben hatırladım ya "Atlıkarınca"yı. Ben de seyrediyordum, okuldan geldiğimde oluyordu tvde. Kendini beğenmiş bir kız vardı bi de ona aşık olan bi çocuk. Çocuk kıza aval aval bakardı, kız da hıh yapıp başını çevirirdi :) Çok şanslısın anneannenle yaşadıklarını, paylaştıklarını her çocuk yaşayamıyor, mesela ben anneannemi hiç görmedim, çok isterdim onu tanımayı. Ne güzel ya çocuk olmak...
YanıtlaSilAtlıkarınca ile büyümüşüz Dilek hanım.O çocuğa çok üzülürdüm seyrederken.Çocuk olmak gibisi yok.
SilO günlere geri dönmeyi çok ama çok isterdim şimdi şartlar ne kadar kolay olsada mutlu olamıyoruz ama günlerde bi çiklet almak bile bizi çok mutlu ederdi ey gidi günler
YanıtlaSilHaklısınız Canan hanım zor şartlardaydık ama çok mutluyduk.Şimdi çocuklarımız herşeye sahip ama aynı mutluluğu göremiyoruz çoğu zaman.
Sil