Merhabalar sayın okurlar,
Önceki yazımda tıp öğrencisinin geçtiği merhalelerden birkaçını [ilk üç sınıf] anlatmış, bu serüveninin devamını da sonraya bırakmıştım. Bugün bıraktığım yerden başlayarak tıp fakülteleri hakkında bilgi sahibi olmaya devam edelim.
Stajyerlik...
Bu ön ek diğer eklerden tamamen ayrılarak yeni bir kimlik kazanmıştır. Prof Dr, Doç. Dr, Yard. Doç Dr, Uzm. Dr gibi ön ekler doktor olduktan sonraki kademeleri gösterirken Staj. Dr eki doktor olmaya yaklaşmışlığı ifade eder çünkü. Öğrenci de bu doktor ifadesini duyduktan sonra ekstra bir havayla derslere başlar haliyle.
Öğrencilerin staj gruplarına dağılımı sonucu azalan mevcutla öğrenmenin daha rahat olacağı bilinciyle derslere sevinçli başlanır. Hocaların eskisi gibi notları sinevizyon yoluyla tahtaya yansıtmaları, çoğu zaman sadece yazılanlara bağlı kalmaları, ileride çıkar deyip gereksiz birçok ayrıntıyı da sunmaları neticesinde bu sevinçli hal yine kendini hüzne, yorgunluğa bırakır ta ki beyaz önlük ve steteskoplar ile hasta vizitine çıkılana dek. Evet, stajyerlik denen bu önceki aşamada öğrencilerin olmazsa olmazı bu vizitlerdir. Yani belli saatlerde belli hocalara düşen belli öğrencilerin belli hastaları gezerek belli rahatsızlıklarını pratik anlamda görmek olan bu vizit sayesinde ancak bir şeyler öğrenilebilir. Hastalığın hastada nasıl tezahür edebildiğini canlı görebilmek elbetteki bilgilerin kalıcılığında büyük bir etken olur.
Böyle güzel ifade edildiği gibi olmaması da stajyerliğin bir başka sonucudur. Çünkü hasta, hasta yakını, hasta yakınının eltisinin biraderzadesinin teyzesi gibi birçok faktör bu öğrenme sürecinde haklı haksız engellere neden olur. Adı üniversite araştırma hastanesi olan bir yerin ilk amacının doktor yetiştirmek, sonra hasta bakmak olduğunu bilmeyen doktorlar ve hastalardan ötürü gelecek için kaliteli doktor yetişmesi ne yazık ki mümkün olmayacaktır bu gidişatla. [Bu konuya ileride değineceğim için şimdilik burada kesiyorum ]
Vizitleri gezerken sayısız anının birikmesi de pek muhtemeldir. Yaklaşık 15 kişi içinde espri yapan hocanın fıkrasına gülünmemesi karşısındaki toparlanma süreci aklınızın bir köşesine kazınabilir örneğin. Ya da hastaların hangi ilaçları kullanıyorsunuz sorusuna verdiği cevabı gördüğünüzde trajı komik o olaya üzülseniz mi gülseniz mi kararsızlığı yaşayabilirsiniz mesela. Kızım hele şu ilaç poşetini doktorlara ver, tek tek hatırlayamıyorum şimdi. Ve o poşetten dökülen 10 küsur ilaç...
Anılar dedim ya, mesela bunlardan birkaçından daha bahsedeyim :
Dahiliye [iç hastalıkları] kliniğindeyiz. Bizlere gidin şu hastalardan anamnezini [hastalık öyküsü] alın. Her birimize birer hasta verildi ve biz hikayeleri almaya başladık. Bir arkadaş hikaye almaya başladı; ama ne hikaye... Neredeyse hasta yedi ceddinden bahsedecekti. Gelininden, torunlarından, siyasetten, soğuktan, ordan burdan konuşuyor ve biz sadece seyredebiliyoruz. Halbuki soru şuydu :
Teyzecim, şikayetiniz neydi ? Artık teyzemiz ne kadar genel anlamışsa soruyu tüm şikayetlerini dizmişti. Biz ise seni hastaneye getiren şikayetin neydi demek istemiştik oysa ki :)
Bir başka hastanın hikayesini alıyoruz yine. Adama sorduk, içki içiyor musunuz diye. Adam yok, yok ne içkisi. İçsem içsem senede sadece birkaç defa. Biraz üsteleyince bu sene aya düştü, ardından haftaya, ardından neredeyse güne düşecekti. Abi neden başta demedin ki neredeyse her gün içiyorum diye. Merak etme yargılamayacağız seni. Sonra hoca geldi hocamıza hastayı sunuyoruz, sık sık alkol kullanıyor dedik. Hasta yok hocam çok nadir içiyorum dedi yine. Hoca üsteledi; ama bu sefer yok hocam nadir içiyorum dedi ve suçlu duruma düşen biz olduk :)
Stajyerlikte dikkatli olduğunuzda birçok şeyin farkına varabilirsiniz. Mesela hastaların bir kısmı doktordan ziyade, eltisinin biraderzadesinin teyzesine daha çok güveniyor ve bunu doktora söylüyor. Doktor bu ilacı kullanma artık diyor; ama eltimin bilmem neysi kullan diyor bana. Doktor ne derse o eltinin kaçıncı dereceden akrabası anında cismen olmasa da ismen doktorun tavsiyelerinin önüne geçiyor. Hal böyle olunca doktor bilgisiz veya farklı bir sıfatla herkese lanse edilebiliyor zamanla. Bir haberde şöyle bir şey vardı :
Bir köyde doğum kontrolü amacıyla rahim içi araç denen spiral takılması uygulaması yapılır. 15-20 kadına spiral takıldıktan sonraki günlerde tamamı spirallerin çıkartılmasını isterler. Nedeni araştırıldığında köyün ileri gelenlerden birinin köy kahvesinde söylediği birkaç sözün buna sebep olduğu anlaşılır. O spiralleri takan doktor CIA ajanıymış ve o spiralleri de istihbarat için takmış haberi sonrasında bu durum ortaya çıkar. Varın siz düşünün artık o doktorun halini...
Araştırma hastanelerinin ilk amacı doktor yetiştirmektir. Ve kliniğe yatan hastanın muayenesi yapılırken öğrencilerin bir şeyler öğrenmesi için hastaların muayeneleri öğrencilerle beraber yapılır. Tabiki öğrenciler hastanın mahremiyetine, hastalık durumuna azami saygı göstermelidir; ama ne yazık ki bazı durumlarda hasta yakını buna izin vermez. Halbuki öğrenci belki de bir sefer görebilse o hastalığın tezahürünü, artık hiçbir zaman unutmaz. Ve genellikle de bu tür hasta yakınları kaliteli doktor yok diye bas bas bağıran ve doktor döven tiplerden biri çıkar.
Bir doktor size ilaç yazmıyorsa, en basitinden bir soğuk algınlığı için bile antibiyotik yazmıyorsa o kalitesiz doktor değildir. Çünkü kullanılan antibiyotik %80 ihtimalle gereksizdir. Soğuk algınlığının %80 nedeni virüs denen mikroplardan oluşur; ama antibiyotik bu mikroplara değil bakterilere etkilidir. Virüsleri öldüren ilaç ise ne yazık ki yok [virüslerin kendi yapısından ötürü]. Antibiyotiği gereksiz yere kullanmak da sadece bakterileri dirençli hale getirir ve aynı zamanda hangi ilaç olursa olsun zehir etkisi yapar insan vücuduna.
Söylenecek çok şey var; ama bunları sonraki yazılarımda bahsedeyim. Çünkü yazı uzun olmaya başladı iyice :) Son söz olarak da şunları söyleyeyim.
Tıpta hastalık yoktur, hasta vardır; ama internette hasta yoktur, hastalık vardır. Yani her insanın bünyesi farklı olduğundan kaptığı hastalık diğerleriyle aynı olsa bile ilerleyişi veya tedaviye cevabı farklı olur. O yüzden siz siz olun, internetteki her sağlık haberine inanmayın. Haydin kalın sağlıcakla :)
Yazar Hakkında:Merhabalar, adım Bay KEFREN.9 Eylül 2013 tarihinde doğdum. Daha 2,5 yaşındayım anlayacağınız. İnsanı insan yapan asıl bir değeri -AŞK- tattıktan sonra yeniden doğdum.Kelimeler eşsiz bir hazine. Duygu ve düşüncelerin dillenmesi, bir araya gelip ahenkle süzülmesi ve insanların o ahengi hissetmesi.. Amacım budur sadece.Kişisel tarzda yazılarımla ve tıp fakültesi anı, gözlemlerimle yayın hayatındayım.Heybesine kelimeleri biriktirip biriktirip yolcu eden tıbbiyeli bir seyyah...
Önceki yazımda tıp öğrencisinin geçtiği merhalelerden birkaçını [ilk üç sınıf] anlatmış, bu serüveninin devamını da sonraya bırakmıştım. Bugün bıraktığım yerden başlayarak tıp fakülteleri hakkında bilgi sahibi olmaya devam edelim.
Stajyerlik...
Bu ön ek diğer eklerden tamamen ayrılarak yeni bir kimlik kazanmıştır. Prof Dr, Doç. Dr, Yard. Doç Dr, Uzm. Dr gibi ön ekler doktor olduktan sonraki kademeleri gösterirken Staj. Dr eki doktor olmaya yaklaşmışlığı ifade eder çünkü. Öğrenci de bu doktor ifadesini duyduktan sonra ekstra bir havayla derslere başlar haliyle.
Öğrencilerin staj gruplarına dağılımı sonucu azalan mevcutla öğrenmenin daha rahat olacağı bilinciyle derslere sevinçli başlanır. Hocaların eskisi gibi notları sinevizyon yoluyla tahtaya yansıtmaları, çoğu zaman sadece yazılanlara bağlı kalmaları, ileride çıkar deyip gereksiz birçok ayrıntıyı da sunmaları neticesinde bu sevinçli hal yine kendini hüzne, yorgunluğa bırakır ta ki beyaz önlük ve steteskoplar ile hasta vizitine çıkılana dek. Evet, stajyerlik denen bu önceki aşamada öğrencilerin olmazsa olmazı bu vizitlerdir. Yani belli saatlerde belli hocalara düşen belli öğrencilerin belli hastaları gezerek belli rahatsızlıklarını pratik anlamda görmek olan bu vizit sayesinde ancak bir şeyler öğrenilebilir. Hastalığın hastada nasıl tezahür edebildiğini canlı görebilmek elbetteki bilgilerin kalıcılığında büyük bir etken olur.
Böyle güzel ifade edildiği gibi olmaması da stajyerliğin bir başka sonucudur. Çünkü hasta, hasta yakını, hasta yakınının eltisinin biraderzadesinin teyzesi gibi birçok faktör bu öğrenme sürecinde haklı haksız engellere neden olur. Adı üniversite araştırma hastanesi olan bir yerin ilk amacının doktor yetiştirmek, sonra hasta bakmak olduğunu bilmeyen doktorlar ve hastalardan ötürü gelecek için kaliteli doktor yetişmesi ne yazık ki mümkün olmayacaktır bu gidişatla. [Bu konuya ileride değineceğim için şimdilik burada kesiyorum ]
Vizitleri gezerken sayısız anının birikmesi de pek muhtemeldir. Yaklaşık 15 kişi içinde espri yapan hocanın fıkrasına gülünmemesi karşısındaki toparlanma süreci aklınızın bir köşesine kazınabilir örneğin. Ya da hastaların hangi ilaçları kullanıyorsunuz sorusuna verdiği cevabı gördüğünüzde trajı komik o olaya üzülseniz mi gülseniz mi kararsızlığı yaşayabilirsiniz mesela. Kızım hele şu ilaç poşetini doktorlara ver, tek tek hatırlayamıyorum şimdi. Ve o poşetten dökülen 10 küsur ilaç...
Anılar dedim ya, mesela bunlardan birkaçından daha bahsedeyim :
Dahiliye [iç hastalıkları] kliniğindeyiz. Bizlere gidin şu hastalardan anamnezini [hastalık öyküsü] alın. Her birimize birer hasta verildi ve biz hikayeleri almaya başladık. Bir arkadaş hikaye almaya başladı; ama ne hikaye... Neredeyse hasta yedi ceddinden bahsedecekti. Gelininden, torunlarından, siyasetten, soğuktan, ordan burdan konuşuyor ve biz sadece seyredebiliyoruz. Halbuki soru şuydu :
Teyzecim, şikayetiniz neydi ? Artık teyzemiz ne kadar genel anlamışsa soruyu tüm şikayetlerini dizmişti. Biz ise seni hastaneye getiren şikayetin neydi demek istemiştik oysa ki :)
Bir başka hastanın hikayesini alıyoruz yine. Adama sorduk, içki içiyor musunuz diye. Adam yok, yok ne içkisi. İçsem içsem senede sadece birkaç defa. Biraz üsteleyince bu sene aya düştü, ardından haftaya, ardından neredeyse güne düşecekti. Abi neden başta demedin ki neredeyse her gün içiyorum diye. Merak etme yargılamayacağız seni. Sonra hoca geldi hocamıza hastayı sunuyoruz, sık sık alkol kullanıyor dedik. Hasta yok hocam çok nadir içiyorum dedi yine. Hoca üsteledi; ama bu sefer yok hocam nadir içiyorum dedi ve suçlu duruma düşen biz olduk :)
Stajyerlikte dikkatli olduğunuzda birçok şeyin farkına varabilirsiniz. Mesela hastaların bir kısmı doktordan ziyade, eltisinin biraderzadesinin teyzesine daha çok güveniyor ve bunu doktora söylüyor. Doktor bu ilacı kullanma artık diyor; ama eltimin bilmem neysi kullan diyor bana. Doktor ne derse o eltinin kaçıncı dereceden akrabası anında cismen olmasa da ismen doktorun tavsiyelerinin önüne geçiyor. Hal böyle olunca doktor bilgisiz veya farklı bir sıfatla herkese lanse edilebiliyor zamanla. Bir haberde şöyle bir şey vardı :
Bir köyde doğum kontrolü amacıyla rahim içi araç denen spiral takılması uygulaması yapılır. 15-20 kadına spiral takıldıktan sonraki günlerde tamamı spirallerin çıkartılmasını isterler. Nedeni araştırıldığında köyün ileri gelenlerden birinin köy kahvesinde söylediği birkaç sözün buna sebep olduğu anlaşılır. O spiralleri takan doktor CIA ajanıymış ve o spiralleri de istihbarat için takmış haberi sonrasında bu durum ortaya çıkar. Varın siz düşünün artık o doktorun halini...
Araştırma hastanelerinin ilk amacı doktor yetiştirmektir. Ve kliniğe yatan hastanın muayenesi yapılırken öğrencilerin bir şeyler öğrenmesi için hastaların muayeneleri öğrencilerle beraber yapılır. Tabiki öğrenciler hastanın mahremiyetine, hastalık durumuna azami saygı göstermelidir; ama ne yazık ki bazı durumlarda hasta yakını buna izin vermez. Halbuki öğrenci belki de bir sefer görebilse o hastalığın tezahürünü, artık hiçbir zaman unutmaz. Ve genellikle de bu tür hasta yakınları kaliteli doktor yok diye bas bas bağıran ve doktor döven tiplerden biri çıkar.
Bir doktor size ilaç yazmıyorsa, en basitinden bir soğuk algınlığı için bile antibiyotik yazmıyorsa o kalitesiz doktor değildir. Çünkü kullanılan antibiyotik %80 ihtimalle gereksizdir. Soğuk algınlığının %80 nedeni virüs denen mikroplardan oluşur; ama antibiyotik bu mikroplara değil bakterilere etkilidir. Virüsleri öldüren ilaç ise ne yazık ki yok [virüslerin kendi yapısından ötürü]. Antibiyotiği gereksiz yere kullanmak da sadece bakterileri dirençli hale getirir ve aynı zamanda hangi ilaç olursa olsun zehir etkisi yapar insan vücuduna.
Söylenecek çok şey var; ama bunları sonraki yazılarımda bahsedeyim. Çünkü yazı uzun olmaya başladı iyice :) Son söz olarak da şunları söyleyeyim.
Tıpta hastalık yoktur, hasta vardır; ama internette hasta yoktur, hastalık vardır. Yani her insanın bünyesi farklı olduğundan kaptığı hastalık diğerleriyle aynı olsa bile ilerleyişi veya tedaviye cevabı farklı olur. O yüzden siz siz olun, internetteki her sağlık haberine inanmayın. Haydin kalın sağlıcakla :)
Yazar Hakkında:Merhabalar, adım Bay KEFREN.9 Eylül 2013 tarihinde doğdum. Daha 2,5 yaşındayım anlayacağınız. İnsanı insan yapan asıl bir değeri -AŞK- tattıktan sonra yeniden doğdum.Kelimeler eşsiz bir hazine. Duygu ve düşüncelerin dillenmesi, bir araya gelip ahenkle süzülmesi ve insanların o ahengi hissetmesi.. Amacım budur sadece.Kişisel tarzda yazılarımla ve tıp fakültesi anı, gözlemlerimle yayın hayatındayım.Heybesine kelimeleri biriktirip biriktirip yolcu eden tıbbiyeli bir seyyah...
Stajyer Öğrenci Anlatımıyla Doktorluk Makalesini Beğendiyseniz,Aşağıdaki Sosyal Ağ Butonları Sayesinde Paylaşabilirsiniz.
💕⃕
Devamını Oku »